56η Επέτειος ενάρξεως Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ

Η 1η Απριλίου 1955 σηματοδοτεί μια από τις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας.
Τη μέρα αυτή, ο αδούλωτος Κυπριακός Ελληνισμός ξεκίνησε τον υπέρ πάντων αγώνα για την αποτίναξη του βρετανικού αποικιοκρατικού ζυγού και την Ένωσή του με τη Μητέρα Ελλάδα.
Ο τετραετής αυτός αγώνας που καθαγιάστηκε από το τιμημένο αίμα των ηρωομαρτύρων της αγχόνης, δεν είχε δυστυχώς το ποθούμενο αποτέλεσμα, εξαιτίας πολιτικών σκοπιμοτήτων και μηχανορραφιών, αντί δε της Ενώσεως, προέκυψε μια ψευδεπίγραφη ανεξαρτησία με υπερπρονόμια στην τουρκική μειονότητα του νησιού.
Η Εισβολή του 1974 συμπλήρωσε την ανείπωτη τραγωδία ενός ακμαίου Ελληνισμού, που παρά τους ποταμούς αιμάτων και θυσιών δεν κατόρθωσε να ενσωματωθεί ακόμη στον Εθνικό κορμό.
Σήμερα, ο Κυπριακός Ελληνισμός δίνει αγώνα επιβιώσεως στις πατρογονικές εστίες. Το πνεύμα της ΕΟΚΑ, η εθελοθυσία του Αυξεντίου, του Παλληκαρίδη και του Καραολή, αποτελούν τους φωτεινούς οδοδείκτες στο δρόμο προς την κρυστάλλινη και ανόθευτη Λευτεριά, στο δρόμο προς τις ακτές της Κερύνειας.

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑΓιορτάζουμε σήμερα 1 Απριλίου, ημέρα μνήμης της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Τον βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων.
Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού 527 - 565 μ.Χ. Σε ηλικία 12 ετών έφυγε από το σπίτι και τους γονείς της και πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου εκεί για 17 χρόνια ζούσε άσωτη ζωή. Μετά, από περιέργεια πήγε, με πολλούς άλλους προσκυνητές, στα Ιεροσόλυμα, για να παρεβρεθεί στην Ύψωση του Τίμιου Σταυρού. Όταν θέλησε να μπει στο Ναό της Αναστάσεως, την ημέρα που υψωνόταν ο Τίμιος Σταυρός, ένοιωσε μία αόρατη δύναμη μέσα της, που την εμπόδιζε να μπει, ενώ το πλήθος έμπαινε ανεμπόδιστα. Το γεγονός αυτό την πλήγωσε πολύ και ήταν ο λόγος που αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής, ένοιωσε την ανάγκη να μετανοήσει. Τότε, υποσχέθηκε στην Υπεραγία Θεοτόκο, ότι εάν της Επέτρεπε να μπει και να δει τον Σταυρό του Κυρίου, θα μετανοούσε και ότι στο μέλλον θα ήταν διαφορετική. Η Θεοτόκος μας, τότε, της Επέτρεψε να μπει στο Ναό χωρίς καμία δυσκολία. Τότε προσκύνησε το Τίμιο ξύλο και χωρίς να αναιρέσει την υπόσχεση που έδωσε, αναχώρησε την ίδια μέρα από τα Ιεροσόλυμα και αφού πέρασε τον Ιορδάνη μπήκε στα ενδότερα μέρη της ερήμου, όπου έζησε επί 47 χρόνια μια ζωή πολύ σκληρή και ασυνήθιστη, χωρίς να δει άνθρωπο, αλλά, έχοντας μοναδική της "παρέα", τον Θεό μέσω της προσευχής της. Η δύναμη και η πίστη της ήταν κάτι το ξεχωριστό, όπου απέκτησε αγγελική και υπεράνθρωπη ζωή στη γη... Περπατούσε πάνω στα νερά του ποταμού, χωρίς να βυθίζεται!!! Όταν προσευχόταν, σηκωνόταν από τη γη ψηλά και στεκόταν στον αέρα!!!
Προς το τέλος της ζωής της, έτυχε να συναντήσει κάποιον ερημίτη, που λεγόταν Ζωσιμάς, όπου αφού του διηγήθηκε όλη της τη ζωή, τον παρακάλεσε να κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια. Εκείνος το έκανε την επομένη χρονιά, την Μεγάλη Πέμπτη. Αλλά τον επόμενο χρόνο, ξαναγυρνώντας ο Ζωσιμάς την βρήκε νεκρή, ξαπλωμένη στη γη και κοντά της ένα σημείωμα, που έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, Θάψον ώδε το σώμα της Αθλίας Μαρίας. Απέθανον την αυτήν ημέραν, καθ'ην εκοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων. Εύχου υπέρ εμού».

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φωτισθεῖσα ἐνθέως Σταυροῦ τὴ χάριτι, τῆς μετανοίας ἐδείχθης φωτοφανῆς λαμπηδών, τῶν παθῶν τὸν σκοτασμὸν λιποῦσα πάνσεμνε, ὅθεν ὡς ἄγγελος Θεοῦ, Ζωσιμᾶ τῷ ἱερῷ, ὠράθης ἐν τὴ ἐρήμω, Μαρία «Ὅσία Μῆτερ» μεθ' οὐ δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἠμῶν.