Η Μυροφόρος Ισαπόστολος Μαρία Μαγδαληνή

Η ΜΥΡΟΦΟΡΟΣ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

του Κων. Α. Οικονόμου,δασκάλου

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ: Πατρίδα της ήταν η πόλη Μάγδαλα της Γαλιλαίας, στη Δυτική όχθη της Τιβεριάδος λίμνης, και γι' αυτό ονομάσθηκε Μαγδαληνή. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Οι γονείς της, Σύρος και Ευχαριστία, ήταν εξαιρετικά φιλεύσπλαχνοι και ζούσαν με φόβο Θεού. Όταν η Μαρία άρχισε να μεγαλώνει διάλεξε, αντίθετα με τις συνήθειες των κοριτσιών της εποχής, να παρακολουθεί μαθήματα κοντά σε δάσκαλο. Έτσι μελέτησε την Παλαιά Διαθήκη ενώ ιδιαίτερα αγάπησε το Ψαλτήριο και τις Προφητείες, εμβαθύνοντας στις προρρήσεις των Προφητών για την έλευση του Μεσσία.

Μετά τον θάνατο των γονέων της, συνέχισε να ζει με μελέτη και προσευχή, απορρίπτοντας καλοπέραση και ηδονές. Μοίραζε τα πλούτη της και τα υπάρχοντά της σε όποιους είχαν ανάγκη. Διάλεξε το δρόμο της αγνείας και παρθενίας και απέφευγε τις πολλές συναναστροφές και εκδηλώσεις. Αυτήν την ενάρετη πολιτεία της, φθονώντας ο Διάβολος, όρμησε εναντίον της με όλη του την δύναμη. Την πολιόρκησε με τα σκοτεινά και πονηρά τεχνάσματά του στέλνοντας επτά πονηρά πνεύματα που την κυρίευσαν.

 Από αυτά τα τα πνεύματα ο Κύριος την θεράπευσε και την λύτρωσε. Κι αυτό γιατί εκείνη πλησίασε τον Σωτήρα Ιησού Χριστό με θερμή πίστη λαμβάνοντας από τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων ίαση και θεραπεία. Διαβάζουμε σχετικά στην Αγία Γραφή: «Μαζί με αυτόν (τον Κύριο) ήταν και οι δώδεκα μαθητές και μερικές γυναίκες, οι οποίες είχαν θεραπευθεί από Αυτόν από νόσους και βασανιστικές παθήσεις και από πνεύματα πονηρά και από ασθένειες. Η Μαρία, η οποία ελέγετο Μαγδαληνή, και από την οποία είχαν εκδιωχθή επτά δαιμόνια και η Ιωάννα, σύζυγος του Χουζά, (...) και η Σουσάννα και άλλες πολλές, οι οποίες υπηρετούσαν Αυτόν και προσέφεραν για την συντήρηση Αυτού και των Αποστόλων από τα υπάρχοντά τους» (Λουκ η΄1-3). Στο βίο της Αγίας διαβάζουμε για τα επτά δαιμόνια: «Όταν ακούς για τα επτά δαιμόνια να σκέπτεσαι τα πνεύματα που είναι τα αντίθετα των επτά αρετών. Δηλαδή πνεύμα αφοβίας Θεού, πνεύμα ασυνεσίας, πνεύμα αγνωσίας, πνεύμα ψεύδους, πνεύμα κενοδοξίας, πνεύμα επάρσεως, πνεύμα κάλλους. Και όλα αυτά είναι αντίθετα και αντίπαλα όλων των αρετών. Γιατί κάθε αμαρτία έχει τον δαίμονά της δηλ. το πνεύμα που την ενεργεί». Ο Θεοφάνης Κεραμεύς γράφει: «Αλλά να μην νομίση κανείς ότι η Μαρία είχε επτά δαίμονες. Αλλά (...) και οι ενέργειες των δαιμόνων λέγονται δαίμονες. η ακηδία, η φειδωλία, η απείθεια, ο φθόνος, το ψευδός, η απληστία και κάθε πάθος είναι συνώνυμον του δαίμονος που το εγέννησε.». Με την άποψη αυτή συμφωνεί και ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ενώ ο Άγιος Μόδεστος Ιεροσολύμων πιστεύει ότι ο αριθμός επτά είναι συμβολικός.

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ: Είναι κατασυκοφάντηση και βλάσφημος λόγος εναντίον της αγίας Μαγδαληνής η ταύτισή της με την αμαρτωλή γυναίκα του Ευαγγελίου, η οποία στο σπίτι του Φαρισαίου άλειψε τα πόδια του Ιησού με μύρα. Η παρερμηνεία οφείλεται σε ορισμένους συγγραφείς ακόμη και εκκλησιαστικούς που ταύτισαν την αγία Μαρία την Μαγδαληνή με την αμαρτωλή γυναίκα, που έπλυνε τα πόδια του Κυρίου με τα δάκρυά της αλείφοντάς τα με μύρο, δείχνοντας την συντριβή της και την μετάνοιά της για τις αμαρτίες της (Λουκ. ζ' 36-50). Γι' αυτήν μιλά ο Ευαγγ. Λουκάς ανώνυμα: «Και γυνή ήτις ην αμαρτωλός εν τη πόλει». Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο (Λουκ. η', 1-3), ομιλεί για την αγία Μαρία την Μαγδαληνή και αναφέρεται στην θεραπεία της από τον Ιησού. Αν η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν η αμαρτωλός γυνή, ο άγιος Ευαγγελιστής δεν θα απέκρυπτε το όνομά της, γιατί παρακάτω μιλάει συγκεκριμένα και ονομαστικά γι' αυτήν και για την θεραπεία της από τα δαιμόνια. Το όνομα της αμαρτωλής και πόρνης γυναικός δεν αναγράφεται στα ιερά Ευαγγέλια.

Η αγία Μαρία η Μαγδαληνή αναφέρεται πάλι συγκεκριμένα και ονομαστικά μετά την θεραπεία της, ως μαθήτρια και Κυρίου και ακόλουθος της Θεοτόκου, ως Διακόνισσα των Αποστόλων και ως πρώτη των Μυροφόρων. Στην Ορθόδοξη Υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδος, γίνεται πολύ καθαρά η διάκριση μεταξύ των γυναικείων αυτών προσώπων. Της μεταμελημένης πόρνης που άλειψε μύρα τον Κύριο, της οποίας «μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν» τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη, και της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής ως Μυροφόρου και Ευαγγελιστρίας της Αναστάσεως του Σωτήρος. Απαντώντας στο ερώτημα “πώς προέκυψε η πλάνη αυτή;” απαντάμε απερίφραστα πως αυτή προήλθε από την Δύση και είναι άλλη μία παπική πλάνη, την οποία ακολούθησαν διάφοροι συγγραφείς και σεναριογράφοι από τον Καζαντζάκη μέχρι τον Νταν Μπράουν.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: Η Μαγδαληνή συναισθανόμενη την μεγάλη ευεργεσία του Κυρίου, γεμάτη ευγνωμοσύνη, άφησε τα πάντα κι ακολούθησε το Διδάσκαλο, όπως έκαναν οι Μαθητές και Απόστολοι. Για τα επίγεια και για τους συγγενείς καθόλου πλέον δεν νοιαζόταν. Κατανόησε πλήρως και πίστεψε ότι Αυτός είναι αληθώς ο Υιός του Θεού. Και τον ακολουθούσε πιστά και αφοσιωμένα, υπηρετώντας Αυτόν και τους μαθητές Του και όσους Τον ακολουθούσαν. Τα πλούτη της, την περιουσία της, όλα τα διέθεσε στην διακονία των Μαθητών και του Κυρίου. Αλλά και με την Μητέρα Του, Θεοτόκο Παρθένο, συνδέθηκε με σύνδεσμο φιλίας και αγάπης και με τους συγγενείς της. Μάλιστα, “ξεχώρισε μέσα στην συνοδεία των Μαθητριών ως πρώτη μετά την Θεοτόκο, όπως ο Πέτρος ξεχώριζε ως πρώτος και επί κεφαλής των Αποστόλων”. (Αγ. Μόδεστος)

Η ΑΝΔΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ: Η Μαγδαληνή, όταν όλοι οι μαθητές, πλην Ιωάννου, έσπευσαν να κρυφτούν φοβούμενοι πιθανή σύλληψή τους μετά τη σύλληψη του Κυρίου, παρέμεινε κοντά Του, ακόμη και κάτω από το Σταυρό.

Διαβάζουμε στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: “Στάθηκαν δε πλησίον εις τον Σταυρόν του Ιησού η μητέρα Του και η αδελφή της μητέρας Του, Μαρία του Κλωπά, και η Μαρία η Μαγδαληνή.” (Ιω. ιθ΄25). Από απόσταση στην αρχή παρακολουθούσαν δακρυσμένες, με πόνο και σπαραγμό ψυχής οι Μαθήτριες με την Θεοτόκο την πορεία του Κυρίου προς τον Γολγοθά και τη σταύρωσή Του. Μαζί τους, η αγία Μαρία η Μαγδαληνή πονεμένη αλλά άφοβη, παρακολουθούσε το δράμα του Διδασκάλου. Συμπαραστέκεται στην θλιμμένη Μητέρα Του προσπαθώνταςεί να την παρηγόρησει. Δίπλα στον Σταυρό, ζει το αποκορύφωμα του θείου Δράματος. Εκεί, άκουσε τον Κύριο να αρθρώνει τις τελευταίες Του λέξεις. Να απευθύνει τον τελευταίο Του λόγο στην Μητέρα Του, λέγοντας: «Μήτηρ, ιδού ο Υιός Σου» και στον αγαπημένο μαθητή Ιωάννη: «Ιωάννη, ιδού η μήτηρ σου» (Ιω. ι', 26-27). Και η Μαγδαληνή ξεσπά σε θρήνο που συνοδεύει τον θρήνο της Παναγίας Μητέρας, που σπαράζει και οδύρεται, ακούγοντας τον αγαπημένο Της Υιό, να αφήνει την τελευταία του λέξη «Τετέλεσται» μαζί με την τελευταία ανθρώπινη πνοή Του επάνω στον Σταυρό.

Η ΜΥΡΟΦΟΡΟΣ ΜΑΡΙΑ: Μετά την Αποκαθήλωση του Κυρίου και την ταφή Του, οι Μαθήτριες του Κυρίου «Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία Ιωσή εθεώρουν που τίθεται» (Μάρκ. Ιε΄47). Ενώ αλλού διαβάζουμε: “Ην δε εκεί Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία, καθήμενοι απέναντι του τάφου» (Ματθ. κζ' 59-61). Κι ενώ οι Απόστολοι κρύφθηκαν «δια τον φόβον των Ιουδαίων», αυτές θα επιστρέψουν στον Τάφο, Μυροφόρες, φέρνοντας μύρα και αρώματα ακριβά και πολύτιμα, για να «μυρίσουν» το άχραντο Σώμα δηλαδή να το αλείψουν με αρώματα και μύρα. Να προσφέρουν στο Πανάγιο Σώμα Του το τελευταίο λατρευτικό τους ιερό καθήκον στον Διδάσκαλο. Ετσι η Μαρία η Μαγδαληνή με τις άλλες γυναίκες επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυμα αγόρασαν αμέσως τα μύρα από την Παρασκευή το βράδυ, (Λουκ. κγ΄55,56) διότι το Σάββατο υπήρχε αργία, σύμφωνα με τον Νόμο. Αφού περίμεναν να περάσει η ημέρα του Σαββάτου κι ενώ ξημέρωνε η Κυριακή, ξεκίνησε για τον Τάφο του Ιησού μαζί με τις άλλες Μυροφόρες γυναίκες. «Τη δε μια των σαββάτων όρθρου βαθέος ήλθον γυναίκες επί το μνήμα φέρουσαι α ητοίμασαν αρώματα» (Λουκ. κδ', 1). Βρίσκονταν οι άγιες και ηρωικές αυτές γυναίκες σ' ένα ξένο τόπο. διατρέχοντας τόσους κινδύνους. Όμως δεν υπολόγιζαν θυσίες, ούτε την ζωή τους.

«Το ασθενέστερον γένος ανδρειότερον εφάνη τότε» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Η αγία Μαρία η Μαγδαληνή έχει ξεχωριστή θέση μεταξύ των Μυροφόρων1 και Μαθητριών. Και οι τέσσερις Ευαγγελιστές αναφέρουν αυτήν πρώτη από όλες τις άλλες Μυροφόρες, μάλιστα δε ο Ιωάννης γράφει μόνον γι' αυτήν στο Ευαγγέλιό του και αυτήν μόνο αναφέρει. Ξεκινάει μόνη της μέσα στη νύχτα. Ανυπομονεί να φτάσει πρώτη στον Τάφο. Ήταν περισσότερο θερμή στην αγάπη της. Η Μαρία «πάνυ γαρ περί τον Διδάσκαλον φιλοστόργως έχουσα...» (Χρυσόστομος). Καθώς φτάνει, βρίσκει τον Τάφο αδειανό, τον λίθο αποκεκυλισμένο. Και τότε σκέφτεται ότι κάποιοι έκλεψαν το Άγιο Σώμα του Ιησού (Ιω. Κ', 1). Φαίνεται από τα άγια Ευαγγέλια ότι η Μαγδαληνή πήγε πολλές φορές εκείνο το βράδυ του Σαββάτου στον Τάφο. Πήγε πρώτα μαζί με την Θεοτόκο νύχτα ακόμη, πολύ πριν ξημερώση (Ματθ. κη', 1-10), πήγε μαζί με άλλες γυναίκες αργότερα (Λουκ. κδ' 1-10 και Μάρκ. Ιστ', 1-8), ενώ ήρθε ακόμη μία φορά μαζί με τους Αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη (Ιω. κ', 1-10). Οι Μυροφόρες γυναίκες αξιώθηκαν αυτές πρώτες να ακούσουν από Άγγελο Κυρίου το ευφρόσυνο μήνυμα ότι «ηγέρθη ο Κύριος» και να γίνουν πρώτες και αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως. Ακόμη και μετά την έλευση των Μαθητών στον Τάφο και την αποχώρησή τους η Μαγδαληνή παραμένει και κλαίει γοερά: «Ίστατο η Μαρία, έξωθεν του μνημείου κλαίουσα» (Ιω. Κ', 11).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γράφει: “Κλαίει, γιατί χάθηκε το Σώμα του Κυρίου της και δεν ξέρει ποιος το πήρε. Η χριστοφόρος Μαγδαληνή έμεινε εμφιλοχωρούσα τω μνήματι και περιενόστει αλύουσα, και λιβάδας (ποταμούς) δακρύων ενστάζουσα, τη επιμόνω προσεδρία υψηλότερόν τι καραδοκούσα μαθείν». Απαρηγόρητη κλαίει και θρηνεί, γιατί δεν μπορεί να αντέξει την στέρηση του Θεανθρώπου Σωτήρος. Γράφει ο άγιος Νικόδημος Αγιορείτης: «Ηξεύρουσι γαρ αι φιλόθεαι ψυχαί και καρδίαι τι αξίζει ο Θεός και ο Ιησούς, και δια τούτο, όταν τον στερηθούν, τρέχουν επάνω και κάτω, τον ζητούν επιπόνως, και χύνουν δι' Αυτόν αιματωμένα δάκρυα." Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος επισημαίνει: “... μεγάλην ωφέλειαν προξενούν τα δάκρυα. Αυτά έκαναν τις Μυροφόρους γυναίκες να ιδούν τον Αναστάντα Χριστόν, αυτά τις έκαναν να ιδούν τους Αγγέλους, αυτά τις αξίωσαν να γίνουν της Αναστάσεως πρώται κήρυκες, και να χρηματίσουν των Αποστόλων και Ευαγγελιστών του Κυρίου ευαγγελίστριαι». Για τον θρήνο της Μαγδαληνής έξω από τον Τάφο γράφει ο ιερός Χρυσόστομος: « (η Μαγδαληνή) έλαβε μεγάλο μισθό, γι' αυτήν την μεγάλη φροντίδα της. Γιατί εκείνο που δεν είδαν οι Μαθητές, το είδε πρώτη η γυναίκα. Είδε δύο Αγγέλους, να κάθονται ο ένας προς το μέρος των ποδιών και ο άλλος προς το μέρος της κεφαλής, με λευκή ενδυμασία και το πρόσωπο γεμάτο από πολλή φαιδρότητα και χαρά». Από την εμφάνιση των δύο Αγγέλων η Μαρία μένει έκπληκτη, θαμπωμένη από το παράδοξο θέαμα. «Γυναίκα, γιατί κλαις; Ποιον ζητείς;» Την ρωτούν. Και αυτά τα είπαν, κατά κάποιον τρόπον σαν να την επέπλητταν. Και εκείνη λέγει: «Πήραν τον Κύριό μου από το μνημείο, και δεν γνωρίζω πού τον έβαλαν» (Ιω. κ΄13). Τότε, στρεφόμενη η Μαρία είδε τον Ιησού! Και εκείνος την ρωτάει: «Γύναι, τί κλαίεις; Τίνα ζητείς;» (Ιω. κ', 15). Δεν Τον αναγνωρίζει ακόμη. Τα μάτια της «εκρατούντο του μη επιγνώναι αυτόν» (Λουκ. κδ', 16), όπως έγινε με τους δύο Μαθητές που βάδιζαν προς την Εμμαούς. Και αυτή Τον ρώτησε: «Κύριε, εάν εσύ τον πήρες στα χέρια σου, πες μου που τον έχεις τοποθετήσει, κι εγώ θα τον πάρω από εκεί». «Ω της ευνοίας και φιλοστοργίας της γυναικός!» (Ιωάννης Χρυσόστομος). Και η απάντηση του Κυρίου: «Μαρία!». Τότε εκείνη συγκλονισμένη από το άκουσμα, αυθόρμητα απαντά: «Ραββουνί» δηλ. Διδάσκαλε. Φωτίστηκε ο νους της, και να κατάλαβε ποιος ήταν αυτός που της μιλούσε. Σπεύδει τότε να αγκαλιάσει και να ασπαστεί τα πόδια του Κυρίου. Μα Αυτός την αποτρέπει λέγοντάς της: «Μη μου άπτου. ούπω γαρ αναβέβηκα προς τον Πατέρα μου» (Ιω. κ', 17). Επειδή ήτο ακόμη η Μαρία ατελής κατά το φρόνημα, και Τον αναζητούσε στον Τάφο ως άνθρωπο, θέλει να ανυψώσει το φρόνημά της, ώστε να μην τον νομίζει πλέον άνθρωπο, αλλά και Θεό. Σαν να της έλεγε: “Δεν φέρω πλέον το ίδιο φθαρτό σώμα, την σάρκα της παχύτητος και της φθοράς. Το Σώμα αυτό δεν μπορείτε να το πλησιάσετε και να το αγγίξετε.” Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης γράφει σχετικά: «Ας μη ζητήσουμε ανάμεσα στους νεκρούς αυτόν που ζει. Ο Κύριος απωθεί όποιον τον ζητεί μ' αυτόν τον τρόπον, λέγοντάς του "μη μου άπτου". Όταν ανεβώ στον Πατέρα μου τότε θα σου επιτρέπεται να με αγγίζεις. Θέλει να πει μην αποτυπώσεις στην πίστη σου την σωματική και δουλική μορφή μου, αλλά να λατρεύεις αυτόν που βρίσκεται στην δόξα του Πατέρα και υπάρχει με την μορφή του Θεού και που είναι Λόγος του Θεού». Το “Μη μου άπτου” μπορεί να σημαίνει και την νοητή προσέγγιση και επαφή. Η Μαρία ίσως ήθελε να ερευνήσει πώς οικονομήθηκε το Μυστήριο της Αναστάσεως. Την απομακρύνει και την αποθαρρύνει από τέτοιου είδους ερωτήσεις που είναι πάνω από τις δυνάμεις της και τα ανθρώπινα μέτρα της. Έτσι το "Δεν ανέβηκα ακόμη προς τον Πατέρα μου", μπορεί να σημαίνει ότι δεν μπορώ ακόμη να σας ελκύσω κι εσάς και να σας ανεβάσω στην υψηλότερη θεωρία και γνώση που θα γίνει αργότερα με την κάθοδο σ' εσάς του Αγίου Πνεύματος (Πεντηκοστή). Μεγάλη ευτυχία για την Μαρία να δει πρώτη τον Αναστάντα Ιησού και να μιλήσει μαζί Του, μετά την Θεοτόκο.

Μεγάλη η τιμή να την στείλει στους Αποστόλους, να μάθουν και αυτοί την χαρμόσυνη είδηση. Γιατί αμέσως μετά αμέσως προσέθεσε: «Πορεύου δε προς τους αδελφούς μου και ειπέ αυτοίς. αναβαίνω προς τον πατέρα μου και πατέρα υμών, και Θεόν μου και Θεόν υμών» (Ιω. κ' 17). Και έπειτα: «Έρχεται Μαρία η Μαγδαληνή απαγγέλουσα τοις μαθηταίς ότι εώρακε τον Κύριον, και ταύτα είπεν αυτή». Γίνεται έτσι η Μαγδαληνή των Αποστόλων απόστολος, των Μαθητών κήρυκας, των Ευαγγελιστών ευαγγελίστρια (Ιωάννης Χρυσόστομος).

Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ύστερα από την Ανάληψη του Κυρίου στους Ουρανούς, συνήθιζαν οι πιστοί να συγκεντρώνονται στο υπερώον και να προσεύχονται μαζί με τους Αποστόλους και όλους τους Μαθητές του Κυρίου.(Πράξ α΄14). Μετά την Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, οι Απόστολοι διασκορπίσθηκαν σε διάφορους τόπους για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, σ' όλα τα έθνη και σ' όλους τους λαούς, όπου τους κατηύθυνε το Άγιο Πνεύμα. Και η Μαρία, όπως λέγει η παράδοση, κατευθύνθηκε στη Ρώμη, για να ζητήσει από τον Καίσαρα Τιβέριο απόδοση δικαιοσύνης για τον άδικο θάνατο του Ιησού.

Ακολουθώντας τον δρόμο και την ζωή των Αποστόλων, αρχίζει την μακρινή οδοιπορία, καταφρονώντας κόπους, εμπόδια και δυσκολίες. Καθ' οδόν διδάσκει και κηρύττει. Διηγείται και διακηρύττει την Ανάσταση του Κυρίου. Ο Νικηφ. Κάλλιστος Ξανθόπουλος ιστορεί: «Αλλά και προς αυτόν τον Καίσαρα Τιβέριον παρουσιάσθηκε και καλά εξετέλεσε την αποστολή της». Αφού δικάσθηκαν και τιμωρήθηκαν οι σταυρωτές του Κυρίου, η Μαρία η Μαγδαληνή κατήχησε τους πιστούς στην Ρώμη και αφού κήρυξε στην Ρώμη, περιηγήθηκε την Ιταλία και Γαλλία. Και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα, περνώντας πρώτα από την Αίγυπτο, την Φοινίκη, την Συρία και την Παμφυλία. Σ' όλες αυτές τις χώρες εδίδασκε και εκήρυττε το Ευαγγέλιο και την πίστη στον Αναστάντα Ιησού. Στα Ιεροσόλυμα μικρό διάστημα παρέμεινε μαζί με την Υπεραγία Θεοτόκο, ως την Κοίμησή της. Κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας, η αγία Μαρία Μαγδαληνή μετέβη κατόπιν στην Έφεσο, όπου δίδασκε ο ηγαπημένος μαθητής, ο υιός της βροντής, Ιωάννης. Εκεί συμμετείχε στο κήρυγμά του και έγινε βοηθός και συμπαραστάτης του στις δοκιμασίες και στις θλίψεις του, στην φυλάκισή του και σε όλα του τα δεινά. Στην Έφεσο, η Αγία, οδήγησε πολλούς στην πίστη και στην επίγνωση της αλήθειας. Μετά τον θάνατό της το σώμα της ενταφιάσθηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, σε σπήλαιο κοντά στην Έφεσο.

 Κατά την ώρα της ταφής, επιτελέσθηκαν πολλά θαύματα, καθώς και τους μετέπειτα χρόνους, μέχρι και σήμερα, η Αγία δεν σταμάτησε να θαυματουργεί. Το έτος 890 μ.Χ. ο βασιλεύς Λέων Στ' ο Σοφός (886-912), έκανε ανακομιδή του αγίου λειψάνου της μεταφέροντάς το στην Κωνσταντινούπολη, στον Ναό του Αγίου και Τετραημέρου φίλου του Χριστού Λαζάρου. Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη της αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας Μαγδαληνής την 22 Ιουλίου. Επίσης την συνεορτάζει μαζί με τις άλλες Μυροφόρες Άγιες Γυναίκες, την τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα (των Μυροφόρων). Η ανακομιδή των λειψάνων της εορτάζεται στις 4 Μαΐου.

………………………………………………………………………….

1. Οι Μυροφόροι γυναίκες που μνημονεύονται είναι: η Μαρία Μαγδαληνή, η Μαρία, μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσή, η Σαλώμη του Ζεβεδαίου, μητέρα των Αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννου, η Μαρία του Κλωπά, η Ιωάννα, σύζυγος του Χουζά επιτρόπου του Ηρώδη, η Σωσάννα, η Μαρία και η Μάρθα, αδελφές του Λαζάρου.

aktines.blogspot.gr