Οι Απόστολοι του Χριστού

Οι Απόστολοι του Χριστού

 

Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου

 

Αν ο Ιανουάριος είναι ο μήνας των Αγίων Πατέρων, διότι στη διάρκεια του τιμούμε τις μνήμες μεγάλων Πατέρων, με πρώτη τη μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου και τελευταία τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, ο Ιούνιος είναι ο μήνας των Αγίων Αποστόλων. Γιατί κορυφαία γιορτή το μήνα αυτό είναι η γιορτή της μνήμης των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και αμέσως μετά από αυτή είναι η γιορτή της Σύναξης των Δώδεκα Αποστόλων.

Τιμούμε τους Αποστόλους, διότι είναι πρώτοι στην αγιοκατάταξη. Είναι οι πρώτοι μετά τον Ένα. Τον Ιησού Χριστό. Δεν το λέμε εμείς, αλλά ο Απόστολος Παύλος. «Ο Θεός, λέει έθετο εν τη Εκκλησία πρώτον Αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών..» (Α΄Κορινθ. 12, 28).

Τιμούμε τους Αποστόλους, διότι δέχτηκαν και έφεραν σε πέρας την πιο μεγάλη και επικίνδυνη αποστολή. Έγιναν ψαράδες ανθρώπων. Έτσι τους κάλεσε ο Χριστός: «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθ. 4,19).

Γιατί τους ονόμασε αλιείς ανθρώπων; Διότι οι άνθρωποι που ζουν έξω από την αλήθεια του Ευαγγελίου μοιάζουν με τα ψάρια, που ζουν στα βάθη της θάλασσας διαρκώς και δεν βλέπουν ποτέ το φως του ήλιου. Ζώντας στο σκοτάδι της αβύσσου, δεν γνωρίζουν τον ωραίο κόσμο που υπάρχει πάνω από την θάλασσα.

Όπως λοιπόν, οι ψαράδες ανασύρουν με τα δίχτυα τους τα ψάρια, έτσι κι εσείς –είπε στους Μαθητές του ο Χριστός- θα ανασύρετε τις ανθρώπινες ψυχές από το βασίλειο του σκότους. Βέβαια τα ψάρια που πιάνουν οι ψαράδες δεν ζουν στη στεριά. Ενώ οι ψυχές που έλκονται με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, βγαίνουν από το βασίλειο του σκότους και του θανάτου. Περνούν στο βασίλειο της ζωής με το Χριστό. Στο βασίλειο της αιώνιας ζωής.

Ψαράδες ανθρώπων οι Απόστολοι. Αυτή ήταν η μεγάλη και επικίνδυνη συγχρόνως αποστολή τους. Κάθετι μεγάλο είναι και επικίνδυνο. Στοιχίζει. Τους το προείπε ο Χριστός, λέγοντας: «Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων» (Ματθ. 10,16).

Γιατί ήταν επικίνδυνο το έργο των Αποστόλων; Διότι είχαν να αντιμετωπίσουν δύο μεγάλους εχθρούς. Το Ιουδαϊκό κατεστημένο από το ένα μέρος. Και τη σιδερόφρακτη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από το άλλο μέρος.

Παρόλα αυτά όμως τα δύο μεγάλα εμπόδια καθώς και άλλα πολλα (όπως την έλλειψη μεταφορικών μέσων και τροφών, την έκθεση τους στις δύσκολες καιρικές συνθήκες, στους κινδύνους από ληστές και θηρία κ.ά.) δεν αρνήθηκαν την αποστολή τους. Ρίχτηκαν πρόθυμα στον αγώνα, πάλαιψαν και νίκησαν. Νίκησαν τα πρόβατα τους λύκους! Και όχι μόνον αυτό, αλλά προσώρησαν ακόμη πιο πέρα. Μετέβαλαν τους λύκους σε πρόβατα! Τους έκαναν πρόβατα της λογικής ποίμνης του Χριστού, της Εκκλησίας.

Πως το κατόρθωσαν αυτό; Με τη δική τους δύναμη; Φυσικά όχι. Γιατί ήταν μηδενικά. Δεν διέθεταν κοσμική δύναμη και σοφία, για να επιβληθούν και να αλλάξουν τους ανθρώπους. Είχαν όμως μπροστά τους τον Ένα. Το Χριστό. Από αυτή την τρισμέγιστη μονάδα πήραν αξία αυτοί, που ήταν μηδενικά. Όπως, αν έχεις πολλά μηδενικά δεν έχεις τίποτε. Αν όμως μπροστά στα μηδενικά βάλεις τη μονάδα, έχεις εκατομμύρια.

Το μεγαλειώδες έργο τους ήταν έργο Θεού. Εκείνοι αφοσιώθηκαν στο θέλημα του. Υπέμειναν κόπους και πόνους, θλίψεις και κακουχίες, στερήσεις και άλλα δεινά. Τα υπέμειναν καρτερικά όλα αυτά και την ατιμία του κόσμου, για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού.

Ο Χριστιανισμός δεν επιβλήθηκε με το ξίφος, αλλά με την αγάπη, το μαρτύριο και τη θυσία. Τη θυσία του θεανθρώπου ιδρυτή του, των πρωτεργατών του Αποστόλων και άλλων πιστών. Σε έντεκα εκατομμύρια υπολογίζονται οι Μάρτυρες μόνο των τριών πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού. Το μαρτύριο για το Χριστό είναι τιμή και δόξα. «Υμίν εχαρίσθητο υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν» (Φιλιπ.1, 29) επισημαίνει ο Απ. Παύλος. Και ο Μέγας Βασίλειος υπογραμμίζει: «Πάντες θνητοί, ολίγοι δε μάρτυρες».

Οι Απόστολοι είναι οι μεγάλοι ευεργέτες της ανθρωπότητος. Οι αναμορφωτές της οικουμένης. Μπήκαν σε μια άνευ προηγουμένου περιπέτεια για τη διάδοση του Χριστιανικού μηνύματος. Και επισφράγισαν την πίστη και τη διδασκαλία τους με τη ζωή και το αίμα τους.

Στην εκδήλωση βράβευσης των αεροπόρων, που έγινε με τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου πολέμου, ειπώθηκε πως «ποτέ τόσοι λίγοι δεν ωφέλησαν τόσο πολλούς. Αυτό ισχύει κατεξοχήν για τους Αποστόλους.

Ας το έχουμε πάντα στο νου μας και ας προσέχουμε το θέμα της πίστης μας ως κόρην οφθαλμού. Γιατί πολλοί λυσσομανούν κι εργάζονται με δαιμονικό πείσμα να εγκαθιδρύσουν νέα Οθωμανοκρατία και να μεταβάλλουν την Ορθόδοξη Ελλάδα μας σε χώρα σατανική. Χρειάζεται αγώνας, για να κρατήσουμε την ορθόδοξη πίστη, που με θυσίες μας παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι.

Ελευθερία, 29/06/2014

 

aktines.blogspot.gr