Ἀπόστολος:
Β´ Κορ. στ´ 1-10
Εὐαγγέλιον:
Λουκ. ε´ 1-11
Ἦχος:
βαρύς.— Ἑωθινόν: Ε´
Ἡ
σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς παρουσιάζει τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν καὶ ἀποστόλων
ἀπὸ τὸν Κύριο. Σὲ μία καθημερινὴ στιγμὴ ὁ Κύριος συναντᾶ τὸν Σίμωνα Πέτρο καὶ
τοὺς Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, τοὺς υἱοὺς τοῦ Ζεβεδαίου, νὰ καταγίνονται μὲ τὸ ἐπάγγελμά
τους. Ἦσαν ἁλιεῖς καὶ ἔρριχναν τὰ δίκτυά τους στὴν λίμνη Γεννησαρέτ, γνωστὴ ἄλλως
καὶ ὡς λίμνη τῆς Γαλιλαίας ἢ λίμνη Τιβεριάδος. Ἐκεῖ τοὺς βρίσκει ὁ Κύριος πάνω
στὴν ὥρα τῆς ἐργασίας καὶ τοῦ καθημερινοῦ μόχθου.
Ὅμως
ἐκείνη ἡ ἡμέρα δὲν ἐπρόκειτο νὰ εἶναι ὅπως μία ἄλλη συνηθισμένη ἡμέρα. Ἡ
συνάντηση μὲ τὸν Χριστὸ θὰ ἄλλαζε ὅλη τους τὴν ζωή καὶ ὄντως πάντα ἔτσι
συμβαίνει. Ὅταν συναντήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ ὑπακούσουμε στὸ κάλεσμά Του, ἀλλάζει
ἡ ζωή μας, ἀξιωνόμαστε τῆς μεγάλης τιμῆς νὰ γίνουμε μαθητές Του καὶ ἀκόλουθοι.
Ὁ
Χριστὸς μὲ λόγους ἁπλοὺς ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν αὐθεντία τοῦ θεϊκοῦ κύρους, ἐδίδασκε τὰ
πλήθη, ἔχοντας ἐπιβιβασθεῖ στὸ πλοῖο τοῦ Σίμωνος Πέτρου. Μόλις ὁ Κύριος εἶχε ὁλοκληρώσει
τὴν ὁμιλία Του, λέγει στὸν Σίμωνα νὰ ἀνοιχθοῦν στὴν λίμνη καὶ νὰ ξαναρρίξουν τὰ
δίκτυα τους. Ὁ Σίμων, ἔμπειρος ψαράς, ἀντιλέγει πὼς ὅλη τὴν νύκτα καὶ παρὰ τὸν
κόπο τους, δὲν εἶχαν κανένα ἀποτέλεσμα. Ὅμως ἡ αὐθεντία τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου ὁδηγεῖ
τὸν Σίμωνα νὰ ὑπακούσει. Καὶ μόνον "ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ
δίκτυον". Ἔτσι ὀφείλουμε νὰ ἐνεργοῦμε καὶ ἐμεῖς, μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη καὶ
ὑπακοὴ στοὺς λόγους, τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ ρήματα τοῦ Κυρίου. Ἐκεῖνος γνωρίζει
καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς καὶ δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ ἀμφιβάλλουμε ἢ νὰ κάνουμε ὑπολογισμοὺς
καὶ δεύτερες σκέψεις σὲ ὅ,τι μᾶς καλεῖ νὰ πράξουμε.
Ὁ
Σίμων Πέτρος, βλέποντας τὰ δίκτυα γεμάτα καὶ μετὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου,
καταλαμβάνεται ἀπὸ δέος καὶ συναισθάνεται ὅτι ἐμπρός του βρίσκεται ὁ Ἅγιος τοῦ
Θεοῦ, καὶ ταυτοχρόνως ὁμολογεῖ ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ἁμαρτωλός. Ὄντως ἔτσι
συμβαίνει. Ὅσο περισσότερο πλησιάζουμε τὸν Πανάγιο Θεό, τόσο συναι- σθανόμαστε
τὴν δική μας ἁμαρτωλότητα καὶ μικρότητα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
Ὁ
Κύριος τοὺς καλεῖ νὰ γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Λόγος πρα - γματικὰ παράδοξος. Οἱ
πρῶτοι μαθητές, ποὺ καλεῖ ὁ Κύριος, ἦσαν ἔμπειροι ψαράδες. Ὅμως ὁ Κύριος τοὺς
καλεῖ τώρα σὲ μία ἄγνωστη γιὰ αὐτοὺς διαδρομή, νὰ καταστοῦν ἁλιεῖς ἀνθρώπων, νὰ
ψαρεύουν ὄχι πλέον ψάρια, ἀλλὰ μὲ τὰ δίκτυα τους νὰ ἁλιεύουν ψυχὲς ἀνθρώπων.
Ὁ
λόγος τοῦ Κυρίου, συμβολικὸς καὶ παραβολικός, καλεῖ τοὺς ἁπλοϊκοὺς ψαράδες τῆς
Γαλιλαίας σὲ μία πνευματικὴ μαθητεία, σὲ μία πορεία διακονίας καὶ θυσίας
προκειμένου νὰ κερδίσουν ψυχὲς γιὰ τὸν Χριστό. Δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε κατὰ
πόσον αὐτοὶ ἐκείνη τὴν στιγμὴ τῆς θεϊκῆς κλήσεως κατανοοῦσαν πλήρως τί ἐσήμαινε
αὐτό. Ἦσαν ὅμως καταλλήλως προετοιμασμένοι γιὰ τὶς δυσκολίες τῆς μεγάλης ἀποστολῆς,
ποὺ θὰ τοὺς ἀνέθετε ὁ Κύριος. Ὡς ψαράδες, ἦσαν συνηθισμένοι νὰ ἐργάζονται καὶ νὰ
κοπιάζουν μὲ ὑπομονὴ χωρὶς πάντοτε νὰ ἔχουν τὸ ἀνάλογο ἀποτέλεσμα. Ἡ ἐργασία
τους ἀπαιτοῦσε συνεργασία, ὑπομονή, συστηματικότητα, ἀρετές, ποὺ θὰ τοὺς φαίνονταν
χρήσιμες στὴν νέα τους ἀποστολὴ ὡς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.
Ἀλλὰ
καὶ ἡ καρδιά τους ἦταν καταλλήλως προετοιμασμένη, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν
Κύριο, ἔτσι ἁπλά, χωρὶς δισταγμοὺς ἢ δεύτερες σκέψεις, μὲ ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ
κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς σημειώνει ὅτι "ἀφέντες ἅπαντα, ἠκολούθησαν
αὐτῷ". Πίστη καὶ ὑπακοὴ ἐπιδεικνύουν οἱ πρῶτοι αὐτοὶ μαθητὲς καὶ Ἀπόστολοι.
Μὲ ἀξιοθαύμαστη προθυμία τὰ ἄφησαν ὅλα πίσω τους, καὶ πλοῖα καὶ δίκτυα καὶ γονεῖς
καὶ συγγενεῖς, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Χριστό. Τοὺς ἀρκοῦσε ὅτι θὰ ἦσαν μαζί
Του, ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ, γενόμενοι ὑπήκοοι μέχρι θανάτου, πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι.
Μὲ τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς τους καὶ τῆς θυσιαστικῆς διακονίας τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ
Ἀπόστολοι ἀπέδειξαν ὅτι ὄντως ὁ Κύριος ἦταν κυρίαρχος στὴν καρδιά τους. Τὸν ἀγάπησαν
ὁλοκληρωτικά, "ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύι
καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ" (Λουκ. ι´ 27), διότι, σὲ Αὐτὸν βρῆκαν "ρήματα
ζωῆς αἰωνίου" (Ἰω. στ´ 68). Γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀφοσίωσή τους ὁ Κύριος τοὺς
ἐτίμησε "πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας καὶ δι᾽ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην
σαγηνεύσας".
Ὁ
Χριστὸς ἐπιφυλάσσει σὲ ὅσους Τὸν ἀκολουθήσουν ἀπολύτως καὶ μὲ ἀφοσίωση, μεγάλες
πνευματικὲς τιμὲς καὶ εὐλογίες. Γεμίζει τὶς καρδιές τους μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση.
Ἐμεῖς ὅμως σήμερα ἀποδίδουμε στὸν Χριστὸ τὴν ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του; Τὸν
ἔχουμε Κύριο καὶ κυρίαρχο στὴν καρδιά μας; Ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων
ὡς πρὸς τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τους στὸν Κύριο; Θυσιάζουμε τὴν ἄνεσή μας, τὸν ἐγωϊσμό
μας, τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες καὶ φιλίες μὲ τὸν κόσμο;
Νὰ
εὐχηθοῦμε, ὅποτε ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ σὲ κάποιο πνευματικὸ ἔργο, σὲ κάποια
διακονία ἀγάπης, φιλανθρωπίας, διαδόσεως τοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ ἀνταποκρινόμαστε
καὶ ἐμεῖς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ὅπως τὸ ἔπραξαν ἐκεῖνοι οἱ πρῶτοι μαθητὲς καὶ Ἀπόστολοι.
Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος
Ορθόδοξος Τύπος 19/09/2014
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου