Ο ΠΑΝΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Ο ελληνικός λαός, έναν αιώνα περίπου πριν, ταλαιπωρήθηκε από το κίνημα του πανσλαβισμού, που χρησιμοποίησε πολιτικά η Ρωσία για πολιτικούς και επεκτατικούς λόγους. Ένα ανάλογο κίνημα, με διαφορετικές βέβαια πτυχές, αντιμετωπίζουμε στις μέρες μας, αυτό του πανισλαμισμού. Ένα κίνημα που αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα του μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών στο ευρωπαϊκό έδαφος. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπάρχει σκοπιμότητα στο κίνημα αυτό, ωστόσο είναι ένα φαινόμενο πλέον υπαρκτό για την Ευρώπη και προσφάτως, για την Ελλάδα.

Για παράδειγμα, η πρωτεύουσα μας είχε να δει εκδηλώσεις ισλαμικής λατρείας περίπου δύο αιώνες, σαν τη δημόσια προσευχή των μουσουλμάνων που έγινε στα προπύλαια του Πανεπιστημίου και σ΄ άλλα μέρη πριν λίγο καιρό. Δεν είναι λίγοι εκείνοι επίσης, που συνδέουν το κίνημα αυτό του πανισλαμισμού με τις πρόσφατες εξεγέρσεις των ισλαμικών  λαών στη Β. Αφρική. Το επικίνδυνο στην όλη υπόθεση είναι αν τελικά το κίνημα αυτό υποκινείται ή υποστηρίζεται.

Ταυτόχρονα, ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας προσφάτως δήλωσε ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας του πρέπει να βασιστεί στο δόγμα του νεοοθωμανισμού, που σκοπό έχει την ηγετική θέση της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή. Η θεωρία αυτή βασίζεται στην άποψη ότι οι βαλκανικοί λαοί, κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έζησαν αρμονικά. Έτσι και στις μέρες μας κατά την άποψή του, έχουν να επωφεληθούν από την ηγετική παρουσία της Τουρκίας.

Μήπως αυτή η θεωρία, ότι δηλαδή δεν μας έβλαψαν και πολύ οι Τούρκοι, δεν περνά σήμερα και στην ελληνική κοινωνία μέσω της τηλεόρασης; Γιατί επιμένουν κάποιοι να αποβάλλουν από την ιστορία μας τα αρνητικά της οθωμανικής περιόδου; Γιατί ξαφνικά το τηλεοπτικό πρόγραμμα γέμισε τουρκικές σειρές; Και αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά είναι μια απλή συγκυρία, δεν μπορούμε ωστόσο να αγνοήσουμε ότι είναι μια πραγματικότητα για την Ελλάδα σήμερα. Και ποιος από την άλλη μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι όλα αυτά γίνονται άδολα;

Φαίνεται πως κάποιοι προσπαθούν να επωφεληθούν από την αδύναμη θέση της χώρας μας αυτή τη στιγμή λόγω της κρίσης. Παράλληλα, η Τουρκία προσπαθεί να οικειοποιηθεί και να  πατρονάρει όλους τους μουσουλμάνους που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, πιέζοντας για την δημιουργία του τεμένους στην Αθήνα. Το τέμενος αυτό μπορεί να γίνει το κέντρο του διεθνούς ισλαμισμού στην Νοτιοανατολική Ευρώπη. Όταν ο Πειραιώς Σεραφείμ έθιξε το θέμα αυτό και ανέφερε απλά το κείμενο του κορανίου που αναφέρεται στο «ιερό» πόλεμο κατά των «απίστων» (δηλαδή των χριστιανών), η Τουρκία (πάλι προσπαθώντας να εκπροσωπήσει  τα ισλαμικά κράτη) κατηγόρησε τον αγωνιστή μητροπολίτη για ισλαμοφοβία.

Πραγματικά ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι όλα αυτά γίνονται αποκλειστικά στο όνομα του σεβασμού της διαφορετικότητας και της καλής γειτνίασης; Η Ελλάδα βέβαια πάντα ήταν μια φιλόξενη χώρα και οι Έλληνες, ως ορθόδοξοι χριστιανοί, πάντα υποστήριζαν αυτόν που είχε ανάγκη και αυτό οφείλουμε να κάνουμε και σήμερα. Αλλά δεν μπορούμε στο όνομα αυτό της διαφορετικότητας, να κάνουμε συνεχώς υποχωρήσεις και να ξεχνάμε ότι χωρίς την ορθόδοξη πίστη στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, δεν θα υπήρχε σήμερα ελληνικό έθνος. Και αυτό δεν είναι μια υπερβολή, αλλά μια ιστορική αλήθεια που κάποιοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν και να αλλοιώσουν. Υπήρξαν πράγματι ελληνικοί πληθυσμοί στην τουρκοκρατία, που κράτησαν την ελληνική γλώσσα, αλλά επειδή εξισλαμίστηκαν, σταδιακά έγιναν τουρκικοί πληθυσμοί.

Σημάδια προώθησης του ισλαμικού στοιχείου έχουμε σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Η Καβάλα για παράδειγμα, είναι μια πόλη σημαντική για τον Χριστιανισμό, καθώς αποτέλεσε το πρώτο μέρος της Ευρώπης, όπου δίδαξε ο Απ. Παύλος. Κάποιοι όμως σήμερα, σύμφωνα με τον τοπικό επίσκοπο Φιλίππων Προκόπιο, προσπαθούν να αναδείξουν το ισλαμικό της παρελθόν, καθώς αποτέλεσε γενέτειρα του ιδρυτού της τελευταίας αιγυπτιακής δυναστείας Μοχάμεντ Άλη. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται τα νεοοθωμανικά σχέδια για γιορτές οθωμανικής μνήμης και για τη δημιουργία μουσουλμανικής κοινότητας στη μακεδονική πόλη.

Μαθαίνουμε επίσης, για τις επισκέψεις σχολείων της χώρας μας σε τζαμιά, απομεινάρια της οθωμανικής περιόδου, προκειμένου να μάθουν τα ελληνόπουλα σήμερα το οθωμανικό και ισλαμικό παρελθόν του τόπου. Σήμερα, όλα αυτά μπορεί να μην δείχνουν απειλητικά, αλλά δεν ξέρουμε τι μπορεί να σημαίνουν σε λίγες δεκαετίες, όταν βλέπουμε την ελληνική νεολαία να μην είναι κοντά στην παράδοση της Ορθοδοξίας. Πραγματικά, έχουμε ανάγκη την πιο στενή επαφή μας με την ορθόδοξη πατερική παράδοση, γιατί αυτό επιβάλλουν οι δύσκολοι καιροί που ζούμε.

Η Ελλάδα μας ένιωσε την βαρβαρότητα του οθωμανισμού για τέσσερις και πλέον αιώνες και γνωρίζει. Αυτό δήλωσε πρόσφατα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κος Κ. Παπούλιας, ενοχλώντας τους Τούρκους. Για όσους προσπαθούν να μας «διδάξουν» ιστορία μέσω τηλεοπτικών εκπομπών και να μας πείσουν ότι η συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων τους πρώτους αιώνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ομαλή και ήπια, ιστορικό παράδειγμα γίνεται το μαρτύριο της νεομάρτυρος, που εορτάσαμε χθες, της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, η οποία κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας χτυπήθηκε άγρια από τους Τούρκους και έτσι μαρτύρησε για τον Χριστό το 1589, επειδή προκαλούσε με την φιλανθρωπία και τον ασκητικό της βίο.